"प्रेम" हा माझा लेख - रसिक मासिकाच्या मार्चच्या अंकामध्ये छापून आला होतो तो आपल्यासमोर सादर करताना अत्यंत आनंद होत आहे. http://ravindrakamthe.blogspot.in

"प्रेम" हा माझा लेख - रसिक मासिकाच्या मार्चच्या अंकामध्ये छापून आला होतो तो आपल्यासमोर सादर करताना अत्यंत आनंद होत आहे.  तो खास आपल्यासाठी ... http://ravindrakamthe.blogspot.in. https://shabdrasik.blogspot.in/

प्रेम म्हणजे काय ? ते कसे असते, ते कसे होते, ते कोणावर जडते, का जडते, कधी जडते, केंव्हा जडते ? ह्या सारखे अनंत प्रश्न जेंव्हा आपल्याला पडतात ना तेंव्हा समजावे की आपणा आपल्या नकळत कोण्याच्यातरी प्रेमात पडलेलो आहोत. हा सगळा जो काही खेळ आहे तो आपल्या भावनांचा असतो आणि त्यावर आपला कधीच ताबा नसतो. आपल्यातल एक कवी हळूच जागा होतो आणि म्हणू लागतो...असे कधी वाटलेच नाही....

तू नाही म्हणशील ह्या भीतीने,

तुला कधी विचारलेच नाही ||
लाखात एक तू दिसतेस कशी,
हे तुला कधी सांगितलेच नाही ||
माझ्या स्वप्नातील तू एक परी होतीस,
हे तुला कधी भासवलेच नाही ||
तू नाही म्हणशील हीच भीती मला खात होती,
तू ही कधी प्रेमात पडशील,
असे कधी वाटलेच नाही ||

हीच तर खरी प्रेमात पडल्याची लक्षणे आहेत असे वाटते कि नाही ? ह्या सख्याला सारखे वाटत असत की .... प्रेम म्हणजे प्रेम असत, जस दिसत तस नसत, म्हणनच तर, सारे जग फसत || ( कालानुरूप बदलत चाललेली ही प्रेमाची परिभाषा आहे )

वास्तविक पाहता ह्या सख्याला प्रेमाच कोड पडलेलं असतं....आणि तो म्हणू लागतो......

प्रेमाच कोड कधी हसवत तर कधी रडवत  ||

प्रेमाच्या ह्या वेडाला अश्रुंच नसत कधी वावड,
प्रेमात तर घालावच लागत कायम साकड ||
सरळ सरळ वाटणार मार्गही होतात वाकड,
जिगरीने करायच असत प्रयत्न थोड थोड ||
करायचं नसत कधी आपल्या प्रेमाच लफड,
कधी कधी खावी लागतात पाठीवर लाकड ||
प्रेमात नसत घाबरायच हृदय असाव निधड,
नाही तर प्रेमही पडत थोडस तोकड ||
प्रेम नसत कधीही कोणाच वाकड,
बघणाऱ्यांच्याच नजरेत असत कोड ||
म्हणूनच तर .........
प्रेमाच कोड कधी हसवत तर कधी रडवत  ||

त्याच्या सखीलाही प्रेमाचं वेड लागले दिसतंय.. ती ही सख्याच्या प्रेमात पडते आणि म्हणू लागते ........

ढगातून येताना आणशील कारे पाऊस थोडा,

सुकलाय रे पार माझ्या भावनांचा ओढा ||
नकोसा वाटतो आता मला हा जीव थोडा,
स्वप्नांना माझ्या कोणीतरी घालतंय खोडा ||
कसही करून काहीही करून आता मला सोडा,
सखा माझा थांबलाय घेउनीया घोडा ||
नकोय मला तुमच्या उपदेशाचा काढा,
प्रेमाचा माझ्या नुकताच सुटलाय तिढा ||
जाऊद्यात मला उधळूनी सोडा आता हा नाडा,
जखडून ठेवलय हो तुम्ही मला तुमच्या ह्या वाडा ||
बरसू लागल्या रिमझिम सरी, रान सार हिरवं गार करी,
थांब सख्या रे तू पळभरी, धावून येते मी लवकरी ||

हा सखा सखीच्या इतका प्रेमात बुडालेला असतो आणि तो तिच्यावर किती प्रेम करतो आहे हे तिला सांगातो की ह्या कवितेतून सांगतो... मज तुझ्या काळजात राहणे आहे.

माझे तुला इतुकेच सांगणे आहे

लोचनी तुझ्या प्रीतीचे चांदणे आहे ||
सहज तुला पाहतांना भासले की
हे तुझे जरा वेगळे वागणे आहे ||
हाती घेतला जेंव्हा तुझा हात गं
तेंव्हाच उमगले हे लाजणे आहे ||
हलकेच ओठ तू कसा दाबलास तो
कळले मजला तुझे बहाणे आहे ||
सांजवेळी बकुळीने मोहरले हे
मन माझे झाले तुझे दिवाणे आहे ||
शपथ तुला मी ह्या चंद्राची घालतो
मज तुझ्याच काळजात राहणे आहे ||

मला तरी वाटते की माणसाने आयुष्यात एकदातरी प्रेमात पडाव..... बरोबर आहे कि नाही ?  अर्थात हे ज्याचे त्यानेच ठरवायचे आहे.

रविंद्र कामठे

१४ फेब्रुवारी २०१७. (ह्या सर्व कविता माझ्या प्रकाशित झालेल्या “प्रतिबिंब”,” तरंग मनाचे”, “ओंजळ” आणि “प्रांजळ” ह्या काव्य संग्रहांमधील आहेत)http://ravindrakamthe.blogspot.in